Ο Mariusz Herma, Δημιουργός Του Βeehype, Μιλάει Αποκλειστικά Στην Astralón Times.

Ο Mariusz Herma, δημιουργός της πρωτότυπης μουσικής πλατφόρμας beehype, η οποία συγκεντρώνει καλλιτέχνες απ’ όλον τον κόσμο, σε μια αποκλειστική συνέντευξη.

Πρόκειται για μια από τις πιο συναρπαστικές πλατφόρμες παγκοσμίως, με συγκροτήματα και μουσικούς από κάθε κουλή – και όχι μόνο – χώρα που μπορεί να φανταστεί κανείς. Το beehype, αρχικό δημιούργημα ενός παιδιού από την Βαρσοβία, έχει συγκεντρώσει στα 11 χρόνια λειτουργίας του συνεργάτες από δεκάδες χώρες, παρουσιάζοντας χιλιάδες αξιόλογους καλλιτέχνες και δίσκους που δεν θα τους συναντούσες ποτέ, αν περίμενες να μάθεις γι’ αυτούς από τα γνώριμα μουσικά δίκτυα της Δύσης. Η παρακάτω συνέντευξη είναι όχι μόνο χορταστική, αλλά δίνει και το στίγμα της μουσικής σήμερα, ανοίγοντας τους ορίζοντες του μικρόκοσμού μας.

Τι σας ενέπνευσε να δημιουργήσετε το beehype και πώς καταφέρατε να συνδεθείτε με τους πρώτους σας συνεργάτες από όλον τον κόσμο;

Το beehype ήταν μια απάντηση στη διπλή κρίση που περνούσα μετά από πολλά χρόνια που έγραφα για μουσική. Αρχικά, άρχισα να βαριέμαι τα περισσότερα από αυτά που άκουγα εκείνη την εποχή και, δεύτερον, άρχισα να συνειδητοποιώ ότι έγραφα για καλλιτέχνες που δραστηριοποιούνταν κυρίως στις ΗΠΑ και στη Μεγάλη Βρετανία. Στην πραγματικότητα, δεν είχε σημασία αν αξιολογούσα το νέο άλμπουμ του Kendrick Lamar ή των Radiohead, επειδή εκατοντάδες άλλοι κριτικοί θα το έκαναν.

Ως ακροατής, ήθελα να ξαναβρώ το πάθος μου. Και ως αρθρογράφος μουσικής, ήθελα να κάνω κάτι χρήσιμο ξανά. Έτσι, έθεσα στον εαυτό μου δύο ερωτήματα: τι με συναρπάζει περισσότερο στη μουσική και τι λείπει από τους μουσικούς κριτικούς. Η απάντηση και στα δύο αυτά ερωτήματα ήταν η ίδια: είμαι εξαιρετικά χαρούμενος όταν ανακαλύπτω ένα σπουδαίο συγκρότημα από την Ιαπωνία, την Πορτογαλία, την Κένυα, την Τουρκία – ή την Ελλάδα. Και νιώθω χρήσιμος όταν μπορώ να μοιραστώ τέτοιες ανακαλύψεις με τους αναγνώστες μου.

Αλλά το να αναζητάς τέτοια μουσική μόνος σου έχει τα όριά του, παίρνεις τόνους κακής τοπικής mainstream pop πριν βρεις κάτι ενδιαφέρον. Γνώριζα ότι χρειαζόμουν ανθρώπους της μουσικής από τις περιοχές, που ήθελα, για να τους ρωτήσω για ενδιαφέροντες καλλιτέχνες, οπότε άρχισα να εξερευνώ εκατοντάδες και χιλιάδες τοπικούς μουσικούς ιστότοπους, blogs, προφίλ στο Facebook, έψαξα τοπικούς ραδιοφωνικούς DJ και επιμελητές φεστιβάλ. Τους έλεγα ότι θέλω να ξεκινήσω έναν ιστότοπο, που θα παρουσιάζουμε την καλύτερη τοπική μουσική στο παγκόσμιο κοινό.

Από τα δέκα email που έστειλα, ίσως έλαβα μία απάντηση – ξέρετε, ήμουν ένας περίεργος τύπος από την Πολωνία με αυτή την τρελή ιδέα, συν το ότι δεν ήταν επί πληρωμή. Αλλά μετά από περίπου ένα χρόνο, ξεκινήσαμε το beehype με σχεδόν 50 συνεργάτες και από εκείνο το σημείο συνέχισε να μεγαλώνει. Την τελευταία δεκαετία, πιστεύω ότι περίπου 300-400 ειδικοί της μουσικής από όλο τον κόσμο συμμετείχαν κάπως στο beehype, μερικές φορές για λίγα άρθρα, άλλοι είναι μαζί μου όλο αυτό το διάστημα – συμπεριλαμβανομένου του Έλληνα συνεργάτη και καλού φίλου, Άρη Μπούρα.

Το beehype λειτουργεί online εδώ και πάνω από μια δεκαετία τώρα. Πώς αισθάνεστε για αυτό το μακρύ ταξίδι και φανταζόσασταν ποτέ ότι θα αναπτυχθεί τόσο πολύ όταν ξεκινήσατε;

Όταν ξεκινούσαμε, συχνά με ρωτούσαν τι θα γράφαμε, αφού θέλαμε να ‘’αγνοήσουμε’’ τη μουσική από τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο, κάτι στο οποίο εστιάζουν οι περισσότεροι. Όμως θέλαμε να δώσουμε το χώρο μας σε άλλες… 200 χώρες. Αλλά ακόμα κι εγώ πίστευα ότι θα μπορούσαμε να παρουσιάσουμε το πολύ ένα με δύο καλλιτέχνες την εβδομάδα. Εν τω μεταξύ, καταλήξαμε να γράφουμε ακόμα και για δύο – τρεις καλλιτέχνες την ημέρα. Μέχρι σήμερα, έχουμε παρουσιάσει περίπου 5000 καλλιτέχνες από σχεδόν 150 χώρες.

Περίμενα, επίσης, ότι σε λίγα χρόνια θα υπήρχαν δεκάδες ιστοσελίδες όπως το beehype, γιατί φαινόταν τόσο προφανές: υπάρχει καταπληκτική μουσική σχεδόν παντού στη γη, μα εξακολουθούμε να περιορίζουμε την προσοχή μας σε λίγες χώρες. Αλλά ενώ είδαμε ένα ή δύο αντίγραφα του beehype να προσπαθούν να κάνουν το ίδιο πράγμα, έκλεισαν γρήγορα. Έτσι, εξακολουθούμε να είμαστε αρκετά μόνοι στην αποστολή μας, αλλά αυτό ταυτόχρονα σημαίνει ότι πρέπει να συνεχίσουμε.

Η μουσική πλατφόρμα του beehype έχει αναπτυχθεί σχεδόν εξ ολοκλήρου οργανικά, χωρίς να βασίζεται στη διαφήμιση. Ποια ήταν τα κύρια κανάλια και τα ψηφιακά εργαλεία σας στη δημιουργία και τη διατήρηση αυτής της ανάπτυξης;

Αρχικά, η καλύτερη δημοσιότητα προήλθε από τους συντελεστές μας. Ο καθένας από εμάς είχε κάποιους followers στις χώρες μας και μάλιστα μερικοί από την ομάδα μας είναι από τους πιο γνωστούς και πιο σεβαστούς κριτικούς στη χώρα τους. Έτσι, όταν το beehype ξεκίνησε, μοιράστηκαν τα νέα στα κανάλια τους και έγραψαν ακόμα και άρθρα γι ‘αυτό. Όλα αυτά συνδυάστηκαν και σύντομα έπρεπε να αγοράσουμε μεγαλύτερους διακομιστές.

Με παρόμοιο τρόπο, κάθε συγκρότημα, για το οποίο γράψαμε, διαμοίρασε το άρθρο στα social media τους, και για πολλά από αυτά ήταν η πρώτη φορά που ένα διεθνές μέσο τα πρόσεξε, οπότε ενθουσιάστηκαν πολύ – όπως και οι θαυμαστές τους. Θυμάμαι έναν Ταϊβανέζο μουσικό που μοιράστηκε το άρθρο μας στο Facebook, οπότε έψαξα τα σχόλια χρησιμοποιώντας αυτόματες μεταφράσεις. Και υπήρχε μια ανάρτηση από μια γυναίκα που έγραφε: “Γιε μου, πάντα πίστευα σε σένα!!!”

Έτσι, το να σε προσέξει κάποιος από το εξωτερικό, όπως το beehype, που μπορεί να είναι λιγότερο πρόθυμος να σε επαινεσει επειδή γνωριζόμαστε ή είμαστε από την ίδια πόλη, βοηθά τα συγκροτήματα να πιστεύουν στον εαυτό τους και να πιστεύουν ότι προσελκύουν ξένο κοινό.

Τι εκτιμάτε περισσότερο από αυτόν τον παγκόσμιο διάλογο και τη συνεργασία με μουσικόφιλους και δημοσιογράφους σε όλο τον κόσμο;

Η τελευταία δεκαετία ήταν η πιο συναρπαστική περίοδος για μένα ως μουσικός συντάκτης, λαμβάνοντας μια συνεχή ροή νέας και ποικίλης μουσικής από όλο τον κόσμο. Δεν υπήρχε ούτε μια μέρα που να μην άκουσα κάτι ενδιαφέρον. Οι συνομιλίες με τους ανταποκριτές μας, σχετικά με αυτό, προσθέτουν ένα πλαίσιο, που καθιστά αυτή την εμπειρία πιο βαθιά. Και από το να μιλάμε για μουσική, συχνά περνάμε στο να συζητάμε για άλλα πράγματα, όπως την τοπική πολιτική, τον αθλητισμό, αλλά και προσωπικά θέματα.

Χάρη στο beehype έχω αποκτήσει φίλους σε όλο τον κόσμο και κατάφερα να γνωρίσω πολλούς από αυτούς προσωπικά, ακόμη και από πολύ μακρινά μέρη, όπως η Ιαπωνία, η Κίνα ή η Αργεντινή. Και τελικά αυτό είναι αυτό που εκτιμώ περισσότερο από όλο αυτό το εγχείρημα. Έχω ένα όνειρο να κάνω περιοδεία σε όλο τον κόσμο και να συναντήσω όλους αυτούς τους ανθρώπους που δεν είχα την ευκαιρία να γνωρίσω ακόμα.

Υπάρχουν κάποιες χώρες ή ήπειροι που σας έχουν εκπλήξει, παράγοντας μερικές από τις πιο συναρπαστικές μουσικές που έχετε συναντήσει;

Ακόμη και πριν ξεκινήσει το εγχείρημα beehype γνώριζα ότι υπάρχει άφθονη εξαιρετική μουσική στη Βραζιλία, την Ιαπωνία, τη Γαλλία ή τη Σουηδία και φυσικά την Αφρική. Στην πορεία αποδείχθηκε ότι χώρες με μικρότερη κάλυψη όπως η Τουρκία, η Κίνα, η Χιλή, η Ολλανδία, το Μεξικό ή η Νότια Κορέα – και δεν εννοώ την k-pop – είναι εξίσου συναρπαστικές. Και η μεγαλύτερη έκπληξη ήρθε από μικρές σκηνές όπως της Εσθονίας, η οποία έχει πληθυσμό 1,3 εκατομμυρίων, αλλά είναι μια από τις πιο ιδιαίτερες σκηνές στην Ευρώπη.

Μια άλλη παρατήρηση είναι ότι μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες μουσικές δημιουργούνται σε χώρες με πολλές διαφορετικές επιρροές, έχοντας επαφή με ποικίλους πολιτισμούς, και η Ελλάδα είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα, όπως και η Τυνησία, η Ινδία ή η Πορτογαλία.

Συνειδητοποίησα επίσης ότι δεν ακούμε τους άμεσους γείτονές μας όσο θα έπρεπε. Έχω περάσει ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου ζώντας κοντά στα σύνορα με την Σλοβακία, αλλά δεν είχα ιδέα ότι έχουν μια τόσο υπέροχη μουσική σκηνή – και το ίδιο ισχύει για την Τσεχία ή την Ουκρανία. Και θα ήταν σίγουρο πολύ φθηνότερο για τα πολωνικά φεστιβάλ να προσκαλούν συγκροτήματα από αυτές τις χώρες παρά από τις ΗΠΑ.

Παρακολουθώ με ζήλεια περιοχές όπου υπάρχει τέτοιο ενδιαφέρον μεταξύ των γειτονικών χωρών, με τα καλύτερα παραδείγματα να έρχονται από τη Μέση Ανατολή και τη Λατινική Αμερική. Φυσικά είναι πιο εύκολο γι ‘αυτούς, έχοντας κοινή γλώσσα – από το Μαρόκο στο Ιράκ και από τη Χιλή στο Μεξικό – αν και απ’ όσο γνωρίζω, σε ορισμένες λατινικές χώρες το κοινό βρίσκει αστείες τις ισπανικές διαλέκτους που έρχονται από άλλες περιοχές, πράγμα το οποίο μπορεί να κάνει την ακρόαση της μουσικής τους πιο ενδιαφέρουσα.

Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος στίχος, τραγούδι ή άλμπουμ, που όταν το ακούς συνδέεται με την ύπαρξη και την εξέλιξη του beehype;

Υπάρχει ένα τραγούδι το οποίο μου έστειλε ο ανταποκριτής μας από το Περού, λίγο μετά την έναρξη του beehype, κι αυτομάτως έγινε για μένα ο ανεπίσημος ύμνος του beehype. Ονομάζεται “Si te mueres mañana” (If You Die Tomorrow) και κυκλοφορεί από ένα συγκρότημα που ονομάζεται Kanaku Y El Tigre. Το τραγούδι είναι όμορφο από μόνο του, αλλά υπάρχει κι ένα γοητευτικό βίντεο το οποίο δείχνει παιδιά να κάνουν πατινάζ στους απότομους δρόμους της Λίμα και να αρπάζονται από το πίσω μέρος των αυτοκινήτων καθώς ανεβαίνουν.

https://beehy.pe/peru-kanaku-y-el-tigre-si-te-mueres-manana 

Όταν παρουσιάζω τις επιλογές σπουδαίων μουσικών βίντεο από όλο τον κόσμο σε μουσικά συνέδρια και άλλες εκδηλώσεις, το μεταδίδω πάντα και είναι σταθερά ανάμεσα στα αγαπημένα του κοινού. Κάποτε είχα μια αντίστοιχη παρουσίαση στην αγαπημένη μου παμπ στη Βαρσοβία. Χρόνια αργότερα, οι ιδιοκτήτες εξακολουθούν να έχουν το κομμάτι στις playlists τους.

Και υπάρχει κάτι πολύ ιδιαίτερο σε αυτό το βίντεο: τα παιδιά έχουν ένα αυτοκόλλητο “Alto Peru” στα κράνη τους. Ένα κοινωνικό project το οποίο συμβάλει στην ανάπτυξη παιδιών από τις «ευάλωτες γειτονιές» της Λίμα, προσφέροντας ευκαιρίες και δραστηριότητες όπως skating ή το σέρφινγκ. Το βίντεο γυρίστηκε πριν από σχεδόν μια δεκαετία, οπότε ορισμένες φορές αναρωτιέμαι πού μπορεί να είναι σήμερα αυτά τα αγόρια και τα κορίτσια, και τι κάνουν. Ελπίζω να είναι καλά και να παραμένουν γεμάτα με ελπίδα, όπως στο βίντεο.

Πώς αντιλαμβάνεσαι την παγκόσμια μουσική σκηνή αυτή τη στιγμή και ποια είναι η προσδοκία σου όσον αφορά την εξέλιξη της μουσικής βιομηχανίας;

Ενώ θα μπορούσα να μιλάω για ώρες, για το TikTok, το Spotify και τον αυτόματο συντονισμό, επιτρέψτε μου να αναφέρω μια επιπλέον σημαντική τάση που δεν έχει καλυφθεί εκτενώς και θεωρώ πολλά υποσχόμενη, η οποία είναι συμβατή και με την αποστολή του beehype.

Να σας ρωτήσω: ποιες χώρες είναι αυτή τη στιγμή οι μεγαλύτεροι εξαγωγείς μουσικών επιτυχιών; Υποθέτω ότι θα αναφέρετε τις ΗΠΑ και τη Μεγάλη Βρετανία, ίσως και τη Σουηδία. Λοιπόν, ενώ οι ΗΠΑ είναι πράγματι στην κορυφή, μετέπειτα έχουμε την Κολομβία και το Πουέρτο Ρίκο – χάρη στο φαινόμενο της reggaeton. Μετά έρχεται η Μεγάλη Βρετανία, αλλά και η Νότια Κορέα, η Νιγηρία, η Αργεντινή και το Μεξικό. Πολύ πιο μετά έχουμε άλλες δυτικές χώρες όπως ο Καναδάς, η Γαλλία, η Γερμανία και η Σουηδία.

Γιατί είναι τόσο ενδιαφέρον αυτό; Πέρα από τη σαφή αποκέντρωση, οι περισσότεροι από αυτούς τους νέους star, που έρχονται από χώρες της Λατινικής Αμερικής, τη Νότια Κορέα και τη Νιγηρία, παραμένουν πιστοί στη γλώσσα τους. Αν θυμάστε κατά το παρελθόν τον Ricky Martin, τη Shakira ή τον Enrique Iglesias, άλλαξαν γρήγορα σχετικά τη γλώσσα τους στα αγγλικά ώστε να έχουν περισσότερες πιθανότητες να κατακτήσουν τις ΗΠΑ και να περάσουν στο παγκόσμιο κοινό. Οι σημερινοί “τοπικοί” αστέρες δεν αισθάνονται αυτή την ανάγκη. Αντίθετα, ο Bad Bunny έκανε τον Drake να τραγουδήσει στα ισπανικά, ενώ το ίδιο έκανε και ο Luis Fonsi με τον Justin Bieber.

Ως αποτέλεσμα, όλο και περισσότερες διεθνείς επιτυχίες τραγουδιούνται στα Ισπανικά, στα Κορεάτικα ή σε ένα συνδυασμό από αφρικάνικες γλώσσες με Αγγλικά, έχοντας μάλιστα και πολύ “τοπική” προφορά. Συμβαίνει για πρώτη φορά στην ιστορία της ποπ μουσικής και απ’ ότι φαίνεται δεν θα είναι κάτι προσωρινό. Συνοδεύεται μάλιστα και από μια παρόμοια τάση στις τηλεοπτικές σειρές. Μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της τελευταίας δεκαετίας γυρίστηκαν σε άλλες γλώσσες εκτός από την αγγλική, όπως για παράδειγμα το “Narcos” και το “Money Heist” στα Ισπανικά, το “Squid Game” στα Κορεάτικα ή το “Dark” στα Γερμανικά.

Το παγκόσμιο κοινό συνηθίζει όλο και περισσότερο τις τοπικές γλώσσες και ελπίζω ότι θα τις ακούμε όλο και περισσότερο στην ποπ κουλτούρα παγκοσμίως.

Ποιες είναι οι ελπίδες και οι προσδοκίες σου για το beehype στο μέλλον; Πώς βλέπεις την πλατφόρμα —και τον εαυτό σου— σε δέκα χρόνια από τώρα;

Η μουσική κριτική διανύει την πιο δύσκολη φάση της έως σήμερα, ακόμα και μεγάλα δίκτυα όπως το Pitchfork, δυσκολεύονται να διατηρήσουν το κοινό τους και να επιβιώσουν. Οι λόγοι είναι προφανείς: νέες μουσικές τάσεις γεννιούνται στο TikTok και στο YouTube αυτές τις μέρες, ενώ οι άνθρωποι μπορούν απλώς να δοκιμάσουν τη μουσική μόνοι τους σε streaming πλατφόρμες, αντί να διαβάζουν κριτικές.

Ευτυχώς για το beehype, γεννήθηκε από πάθος ως ένα μη κερδοσκοπικό – ή για την ακρίβεια χωρίς έσοδα – project το οποίο λειτουργεί ως χόμπι για όλους τους εμπλεκόμενους. Έτσι, ενώ όντως αναρωτιέμαι πώς θα είναι το beehype τα επόμενα 10 χρόνια, παράλληλα δε νιώθουμε ιδιαίτερη πίεση, οπότε μπορούμε να πάρουμε το χρόνο μας για να μάθουμε.

Στο μεταξύ, αναπτύσσουμε το newsletter μας και τις playlist μας στο Spotify, έχοντας σημαντικό αριθμό ακολούθων και στα δύο αυτά κανάλια. Και εμμένουμε στην πιο σημαντική διαδικασία μας, που φέρνει πάντοτε τεράστιο κοινό – τη λίστα με τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς, ανά χώρα.

Είναι μια ειδική περίσταση όπου όλοι οι συντελεστές μας συναντιούνται, και γνωρίζω ακροατές που παρακολουθούν όλα όσα περιλαμβάνονται σε αυτές τις προτάσεις – και μιλάμε για σχεδόν 500 άλμπουμ! Και ελπίζω η μουσική να μην σταματήσει ποτέ να έρχεται.

Φωτογραφία: Tallinn Music Week

ΥΓ: Μη χάσετε τον μαραθώνιο του beehype με τα Καλύτερα Άλμπουμ του 2025 — συντονιστείτε και καλή απόλαυση!